تخمین تخلخل و آب دهی ویژه درآبخوان دشت شورو با استفاده از داده های مقاومت ویژه و روابط تجربی

در این تحقیق تعداد 207 سونداژ قائم ژئوالکتریکی به روش مقاومت ویژه و با آرایه شلومبرژه در دشت شورو واقع در 80 کیلومتری جنوب غرب زاهدان برداشت گردیده و پس ازتصحیح، داده های صحرایی به کمک نرم افزار روسی1 با در نظر گرفتن اطلاعات لوگ چاه های گمانه در منطقه، پردازش و تفسیر شده و مقاومت حقیقی و ضخامت لایه های زیر سطحی مختلف، مشخص و محدوده آبخوان در دشت تعیین گردیده است. سنگ کف منطقه عموماً از جنس اسلیت بوده و در برخی نقاط به صورت شیل ظاهر شده است. مقاطع ژئوالکتریک، نقشه های هم عمق و هم مقاومت لایه آب دار و سنگ کف ترسیم و با توجه به نقشه هم تراز آب زیرزمینی جهت حرکت آب، ورودی ها و خروجی های دشت مشخص گردیده است. بر اساس مدل ژئوالکتریکی به دست آمده دو بخش مجزا در دشت قابل تفکیک است(بخش شرقی و بخش غربی). عمق و ضخامت متوسط لایه آب دار در کل دشت به ترتیب برابر با 30 و30 متر، در شرق برابر23 و 24 متر و درغرب برابر40 و 41 متر اندازه گیری شده است. با استفاده از تشابه بین جریان الکتریکی و جریان آب در محیط متخلخل، پارامترهای هیدروژئولوژی دشت نظیر تخلخل، آب دهی ویژه، حجم ذخیره و حجم آب قابل استحصال آبخوان با استفاده از پارامترهای ژئوالکتریکی محاسبه گردیده است. مقدار تخلخل آبخوان شورو برابر37/0 و آب دهی ویژه آن 18/0 تخمین زده شده است. با استفاده از این پارامترها حجم آب قابل استحصال در آبخوان شورو حدوداً برابر855 میلیون مترمکعب برآورد شده است.